زندگی کن!

هو 

تا حالا شده به خودتون یا دیگران بگین: اگه من یه بارِ دیگه به دنیا می اومدم، حتما موفق می شدم؟ یا اینکه: اگه من تو یه خونواده ی دیگه، یه شهر دیگه یا کشور دیگه به دنیا می اومدم، حتما به آرزوهام می رسیدم؟ 

مطمئنم این حالت برای هممون پیش اومده. مخصوصا وقتایی که تو اوجِ نا امیدی هستیم و از زندگیِ الانمون خسته شدیم. فقط هم آدمای فقیر و بدبخت این آرزو رو ندارن، آدمای ثروتمند و (به ظاهر) بی دغدغه، بیشتر این حس رو دارن. 

تعداد آدمایی که از روز اول تا امروز متولد شدن، قابل شمارش نیست. اما همه می دونیم که میلیاردها میلیارد آدم تا الان زندگی کردن. با شرایطِ مختلف، با خونواده های مختلف، با زبونای مختلف و خیلی چیزای مختلفِ دیگه. 

حالا فرض کنیم که من دوست دارم یه دختر خیلی جذابی باشم که تو اروپا زندگی می کنه و شرایط زندگیش خیلی خوبه. پدر و مادرش خوب درکش می کنن و تو بهترین کالج هم درس می خونه. یا هر آرزوی دیگه ای... 

حالا به نظرتون این آدم که تو ذهن منه، تو دنیا وجود نداره؟ قطعا چنین آدمی تو این دنیا هست یا بوده. و مطمئنا همین دختر با این شرایطِ ایده آل، کلی مشکلِ دیگه داره. آدمِ بی مشکل وجود نداره! 

یا حتی فرض کنیم که همه ی ما حضرت آدمیم که به صورت های مختلف به این دنیا اومده. فرض کنیم که یه بار به شکل آدم اومده و بهونه آورده که اگه من به شکل زن بودم، حتما موفق می شدم. بعد به شکل حوا در اومده و بهونه آورده که اگه پدر و مادر داشتم، حتما از زندگی راضی بودم. و بعد به شکل هابیل در اومده و ... تا امروز. 

بهتره که با خودمون کنار بیایم. و این قانون رو قبول کنیم که تو هر شرایط و هر موقعیتی که باشیم، هزار بار هم که متولد شیم، بازم مشکلات هست. پس بهتره همین شکلی که هستیم رو قبول کنیم و سعی کنیم از خودمون، بهترین رو بسازیم.

هنر زندگی کردن همینه!